Οι Εκλογές Ξανάρχονται

Να ’μαστε ξανά σε γνώριμα λημέρια… Εκλογές! Και τι εκλογές μάλιστα… Δημοτικές! Πρόσωπα διαγκωνίζονται για μια θέση υποψήφιου δημάρχου, και για το στήσιμο «ανεξάρτητων» συνδυασμών. Είναι, άλλωστε, πια της μόδας το «ανεξάρτητος»… το νέο φετίχ τής εποχής, που κάτω από τη σκέπη του όλοι χωρούν κι όλα σκεπάζονται… Κι όσο οι μέρες πλησιάζουν προς την κυοφορούσα κάλπη, κάθε σεπτή προβιά θα φορεθεί και κάθε μούσι τραγήσιο θα στεφανώσει τις παρόλες προγραμμάτων αδιαπραγμάτευτων και συμβολαίων με τον λαό!

          Στο σκηνικό, λοιπόν, αυτό τής εκλογολογίας, κάποια άλογα δείχνουν ήδη καταπονημένα, πριν καλά – καλά μπουν στον στίβο τής τελικής κούρσας. Η δωδεκάχρονη, εξάλλου, αποτυχημένη θητεία τής παρούσας δημοτικής αρχής την έχει φθείρει συθέμελα, και, με όσα επί τροχάδην μερεμετίσματα κι αν τη στολίσουν, η ζημιά που έχει υποστεί είναι, εν πολλοίς, μη αναστρέψιμη. Και σκαρφίστηκαν πολλά μερεμετίσματα οι αθεόφοβοι, ακόμη και διαδικτυακή ψηφοφορία μηχανεύτηκαν για να ανακόψουν τον ψηφοθηρικό κατήφορό τους. Για ποια, όμως, ψηφοθηρία να μιλήσουμε όταν ο δήμος μας κοιμάται, επί 3 συνεχείς τετραετίες, τον εφιαλτικό ύπνο τής απραξίας και του μίζερου εφησυχασμού στα μικρά και τα σίγουρα. Δεν χρειάζεται οι πολίτες να έχουν αποφοιτήσει από το καταξιωμένο London School of Economics, για να διαπιστώσουν τον παρακμιακό κατήφορο του απαξιωμένου δήμου μας. Ενός δήμου που, από στολίδι τής περιοχής, έχει εκπέσει  οικονομικά – εμπορικά -  πολιτισμικά, καταβαραθρώνοντας και το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων που επιμένουν να ζουν και να δραστηριοποιούνται σε τούτον τον τόπο.


          Πρόσφατο το παράδειγμα της Αποκριάς, όπου μας σιχάθηκε ακόμη κι μπαρμπα- Γιώργος! Θέλουμε να θεωρούμαστε πρωτεύουσα σύγχρονου δήμου, κι εντούτοις διοργανώσαμε εκδηλώσεις(!) που δεν ταίριαζαν ούτε σε τριτοκοσμικούς μάο – μάο, έστω και μασκαρεμένους! Εκδηλώσεις… στην ουσία για μια, κατ’ ευφημισμό, εκδήλωση επρόκειτο, ένα κακέκτυπο της αλλοτινής γιορτής Τυρινής. Μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα της ψησταροτσίκνας, οι επαΐοντες του δημαρχείου άγγιξαν κι εφέτος όλο το νόημα και την αισθητική τής Αποκριάς. Σε μια εποχή που ο εμπορικός κόσμος τής πόλης στενάζει, οι ντόπιοι «Στουρνάρηδες» περιέκοψαν όλα εκείνα τα δρώμενα, γιορτή Τυρινής - παρέλαση – κάψιμο καρνάβαλου – βεγγαλικά, που αύξαιναν την επισκεψιμότητα και τη ροή χρήματος στην αγορά.

          Τέτοια αδιαφορία, σε περίοδο μάλιστα προεκλογική, μόνο ως εντελώς παράλογη θα μπορούσε να λογισθεί.  Η ανικανότητα, βέβαια, δεν γνωρίζει εποχές και περιστάσεις… κι αυτό το έχουμε βιώσει με κάθε επώδυνο τρόπο τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Η σε τέτοιο, όμως,  βαθμό ανοργανωσιά υποκρύπτει ίσως και έναν ενδοπαραταξιακό αλληλοσπαραγμό για τη διάδοχη κατάσταση της επόμενης μέρας… πολλοί οι υποψήφιοι διάδοχοι του νυν δημάρχου… και πολλοί περισσότεροι όσοι θα ήθελαν να ροκανίσουν την καρέκλα του.


          Τόσοι πολλοί οι καλοθελητές και τόσο αποσπασμένοι με τις φιλοδοξίες τους, που ούτε έναν εμπεριστατωμένο διαγωνισμό για τις πλαζ δεν μπορούν να οργανώσουν, στη βάση των μακροπρόθεσμων ωφελημάτων για την πόλη. Αντίθετα, με το να τίθενται, εξαρχής, απαιτήσεις καθόλα εξωφρενικές, φυσικό κι επόμενο είναι να μην βρεθεί τελικά ενοικιαστής, αφήνοντας, για δεύτερο συνεχές καλοκαίρι, τις δυο «βιτρίνες» μας να ρημάζουν εγκαταλειμμένες, λειτουργώντας πλέον ως τουριστοδιώκτες! Χρειάζεται, πια, ιδιαίτερη ευφυΐα, για να αντιληφθούν οι δημαρχιακοί κηφήνες ότι οι μόνες απαιτήσεις και ρήτρες, που θα όφειλε να έχει ο διαγωνισμός, είναι οι συγκεκριμένες επενδύσεις σε ένα βάθος χρόνου και η πρόσληψη ανέργων από τον δήμο μας. Με τις επενδύσεις σε υποδομές, οι πλαζ θα αποκτούσαν προστιθέμενη αξία, ενισχύοντας την τουριστική δυναμική μας, ενώ με τις εποχικές προσλήψεις ανέργων κάποιες οικογένειες θα ανακουφίζονταν σημαντικά. Απλές λύσεις, που, όπως φαίνεται, δεν χωρούν στο μυαλό κάποιων.


          Σ’ αυτό, λοιπόν, το κλίμα, οι εκλογές ξανάρχονται και τα επιτελεία καταρτίζουν προγράμματα, συνδυασμούς και στρατηγικούς σχεδιασμούς. Όλοι βλέπουνε ψηλά, βεζίρηδες στη θέση τού βεζίρη… Κάποιοι άλλαξαν περπατησιά και γίνανε πιο αριστερόστροφοι... συν γυναιξί και τέκνοις… και λοιπούς συγγενείς… Αδειάσανε πια το μισοβουλιαγμένο καράβι που τους ταξίδευε πρώτη θέση χρόνια και χρόνια, και επιβιβάστηκαν έγκαιρα στο superfast ferry τού νέου «Νώε», έτοιμοι να εγκαταστήσουν κι εδώ την αιώνια αρχή τής οικογενειοκρατίας και του βολέματος των τέκνων τους σε καμπίνες πολυτελείς. Θα χρειαστούν, σίγουρα, πολλές φαρμακείες και γητειές για να πεισθούν οι πολίτες να «ξανασταυρώσουν» τους αμετανόητους εκείνους καιροσκόπους, που, ενώ γύρω τους η Ελλάδα παραπαίει, οι ίδιοι κοιτάνε, όπως πάντα, να τη σκαπουλάρουν και να τρυπώσουν στις τάξεις τού οποιουδήποτε νικητή.

          Εκείνο, όμως, που η Ελλάδα απαιτεί, για να ορθοποδήσει ξανά, ασφαλώς δεν είναι η νοοτροπία τέτοιου είδους γυρολόγων και αεριτζήδων… Χρειάζεται προτάσεις και δράσεις ουσιαστικές, κι όχι την ανούσια ανατύπωση προγραμμάτων κομματικών, καθόλα απολιθωμένων και χωρίς καμιά πλέον επαφή με τη διαρκώς εξελισσόμενες ανάγκες των τοπικών κοινωνιών. Κάτι τέτοιο σε ελάχιστους έχει γίνει συνείδηση, σίγουρα όχι στους πανομοιότυπους κλώνους τού εκάστοτε κομματικού σωλήνα… κι έχει περίσσεια τέτοιων ο δήμος μας… υποψήφιους έτοιμους για όλα… συνδαιτυμόνες με όρεξη στο επικείμενο τραπέζι τής εξουσίας…

          Πρόσωπα πολλά είδαμε, και θα δούμε περισσότερα προς την τελική ευθεία των εκλογών. Ελάχιστες, ωστόσο, λύσεις ξεκάθαρες θα ακούσουμε, στηριγμένες σε σχεδιασμούς υλοποιήσιμους και χρονοδιαγράμματα συγκεκριμένα. Κάθε φανφαρόνος, γλάστρα μπαίνει επικεφαλής συνδυασμού, ή επιλέγει να συνταξιοδοτηθεί ως επικεφαλής συνδυασμού(!). Τι έχει, όμως, να κερδίσει ο δήμος μας από όλους αυτούς, άλλα πέντε – δέκα – είκοσι χρόνια χαμένα; Αρκετό χρόνο δεν χάσαμε με την παρούσα δημοτική αρχή; Πόσο ακόμη θα είμαστε σε θέση να ανεχόμαστε τον ξεπεσμό τού τόπου μας, δηλαδή τής ζωής μας; Ο χρόνος ήδη κυλά αντίστροφα μέχρι να υποβιβαστούμε σε απλό παράδρομο της Ιόνιας Οδού, χάνοντας διά παντός το πλεονέκτημά μας ως οδικό σταυροδρόμι… και τότε θα φανεί με τον πλέον περίτρανο τρόπο η γύμνια μας. Η γύμνια μας από οραματικούς προγραμματισμούς και έργα υποδομής, που θα καθιστούσαν ελκυστικό το πολιτιστικό, εμπορικό, τουριστικό μας προϊόν, βάζοντάς μας στην προμετωπίδα τής ανάπτυξης στην περιοχή, κι όχι καταδικάζοντάς μας στον ρόλο τού αιώνιου κομπάρσου.

          Εκείνο που ο δήμος μας απαιτεί, είναι τη συσπείρωση των πολιτών του, των καθημερινών ανθρώπων, που τα προβλήματα, οι έγνοιες και τα όνειρά τους εκφράζουν την κοινωνίας μας ως σύνολο. Μόνο μέσα από τον δικό τους λόγο και τη δική τους παρέμβαση - δράση μπορεί να επανακαθορισθεί η στρατηγική των προτεραιοτήτων και των κατευθυντήριων στόχων που ο τόπος μας έχει ανάγκη. Αρκετά πια με τους επικεφαλής συνδυασμών, τους επικεφαλής ψηφοδελτίων και τα ακέφαλα προγράμματά τους. Τέτοιους είδους μηχανισμοί ανήκουν οριστικά στο παρελθόν, δεν εκφράζουν πλέον κανέναν. Η Κρίση με όλα τα κακά της, έφερε κι ένα καλό… έδωσε τροφή στην κρίση των πολιτών! Και οι νέοι πολίτες, οι οποίοι κατεξοχήν υφίστανται τα πάνδεινα, έχουν και τη μόρφωση και την παιδεία, για να πάρουν το μέλλον στα χέρια τους, απαλλαγμένοι από τα φαντάσματα και τα κατάλοιπα μιας ντροπιασμένης Ελλάδας.

          Είναι, συνεπώς, στο χέρι σου, στο χέρι μου, στο χέρι μας να ξαναδώσουμε στην Αμφιλοχία το μέλλον που της αξίζει… γιατί είμαστε το παρόν της! Ας βιώσουμε αυτό το μήνυμα μέσα μας, ας το διαδώσουμε γύρω μας… κι ας γίνουμε εμείς οι λύσεις των ζητημάτων που μας ταλανίζουν! Οι λύσεις δεν βρίσκονται ούτε σε κόμματα, ούτε σε παρατάξεις, ούτε σε δήθεν «ανεξάρτητους»… εκεί δεν θα βρούμε παρά σφηκοφωλιές βολέματος και βολεμένων.

          Σηκωθείτε, λοιπόν, από τον λήθαργό σας, γιατί οι Εκλογές Ξανάρχονται! Ξανάρχονται για να υποκλέψουν μια ακόμη ψήφο μας, είναι άλλωστε ό,τι μας απέμεινε… Ξανάρχονται, κι εξαρτάται από μας, αν θα είναι η μιζέρια αυτή που θα ξανάρθει, ή η ελπίδα που από το σώμα τού ίδιου τού λαού ξαναγεννιέται…

Νάκας  Βασίλης, δημοσιογράφος.