Μπούκα, ένα αναξιοποίητο διαμάντι

Ο προικισμένος, από πλευράς φυσικής ομορφιάς και παραγωγικών δυνατοτήτων, οικισμός τής Μπούκας αποτελεί το πλέον κραυγαλέο παράδειγμα εγκατάλειψης. Είναι το διαμάντι που λάμπει μοναδικά κατά τα καλοκαιρινά του ηλιοβασιλέματα. Ένα διαμάντι, όμως, που οι δημοτάρχες μας δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να αναδείξουν, αντίθετα το υποβάθμιζαν χρόνο με τον χρόνο και το μαράζωσαν, ρίχνοντάς το στον Καιάδα τού περιθωρίου και της απαξίωσης.

Η Μπούκα κάποτε συγκέντρωνε πλήθη παραθεριστών από όλη τη γύρω περιοχή. Σήμερα, δεν διαθέτει καν άρτιο οδικό δίκτυο. Με αποτέλεσμα, η επικοινωνία της με τον έξω κόσμο να καθίσταται μια οδυνηρή Οδύσσεια, γαρνιρισμένη με πολλές επικίνδυνες λακκούβες και πρόχειρα «μπαλώματα». Ο δρόμος της έχει τη δική του ιστορία… κατασκευασμένος δεκαετίες πριν, επί θητείας κ. Τηγάνη, είναι πια σε κακά χάλια. Η πλευρά, μάλιστα, που οδηγεί προς τον οικισμό, έχει υποστεί σημαντική καθίζηση, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και τις ζωές όσων κινούνται στο ρεύμα αυτό κατά τις ημέρες έντονης βροχόπτωσης.

Από την άλλη, η ποιότητα ζωής των κατοίκων έχει φθάσει στο κατώτατο σημείο υποβάθμισης. Είναι ντροπή, για έναν σύγχρονο δήμο, να μην υπάρχει μέριμνα για την στοιχειώδη καθαριότητα της περιοχής. Είναι ντροπή τα συνεργεία καθαρισμού τού δήμου να επισκέπτονται τον οικισμό, σαν περιοδεύων θίασος, δυο φορές τον χρόνο, Πάσχα και Αύγουστο! Το καλοκαίρι, ωστόσο, δεν λείπουν τα πλήθη λουομένων… πρόκειται για φύκια – παραθεριστές, που κατακλύζουν την τοπική πλαζ. Είναι, μάλιστα, τέτοιο το μέγεθος του προβλήματος, που η αμμώδης ακτή μοιάζει με γλιτσιασμένο βούρκο. Η ανεύθυνη απάντηση των δημοτικών αρχών στους αγανακτισμένους κατοίκους;… υπομονή… να ανοίξει πρώτα η κατασκήνωση, κι όλο και κάποιο συνεργείο θα περάσει… από σπόντα… Στην ουσία, το συνολικό έργο τής καθαριότητας έχουν επωμιστεί, με εθελοντική εργασία, τα μέλη τού Μορφωτικού Συλλόγου Μπούκας.

Παρόμοια εικόνα ξεχαρβαλώματος παρατηρείται και στις, κατ’ όνομα, πλατείες και παιδικές χαρές τής περιοχής. Αν, βέβαια, θεωρούνται παιδικές χαρές οι χωματερές σκουπιδιών, με τον όποιον εξοπλισμό τους υπό κατάρρευση, και με τα παιδιά να απειλούνται, ανά πάσα στιγμή, από σοβαρό ατύχημα. Οι πλατείες, ωστόσο, αξιοποιήθηκαν με πρακτικές σελφ – σέρβις, είτε παραδόθηκαν στο άναρχο παρκάρισμα είτε έγιναν ένα με τη φύση, καλυπτόμενες, απ’ άκρου εις άκρον, από θρασεμένα αγριόχορτα, κι άλλα καλλωπιστικά ανθέμια… Η αιώνια απάντηση των δημοταρχών στις εκκλήσεις των κατοίκων για βελτίωση της τραγικής αυτής κατάστασης;… όταν ανοίξει η κατασκήνωση και εγκριθούν κονδύλια, κάτι μπορεί να περισσέψει και γι’ άλλα έργα – πάρεργα… εν ολίγοις, λίγα λόγια, γιατί δουλεύει τώρα το μαστίγιο, παραμονές των εκλογών ίσως να δοκιμάσετε λίγο καρότο από χαλίκια και τσιμεντοστρώσεις…

 Όσον αφορά στη μεγάλη πληγή τής Μπούκας, δηλαδή τις πλημμύρες, κανένα έργο δεν έχει προχωρήσει, αφήνοντας τους κατοίκους στο έλεος των καιρικών φαινομένων. Η ουσία είναι ότι δημοτική αρχή δεν φρόντισε να ξεπεράσει τις όποιες γραφειοκρατικές αγκυλώσεις συνάντησε, καθώς λειτούργησε ανερμάτιστα και χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό. Αντί να δημιουργήσει έναν ισχυρό φάκελο διεκδίκησης, προτάσσοντας το έννομο δικαίωμα των κατοίκων στην προστασία και θωράκιση της ζωής και της περιουσίας τους, αρκέστηκε στις εκ προοιμίου δηλώσεις περί αδυναμιών στην εκτέλεση των εργασιών, ρίχνοντας, όπως πάντα, τις ευθύνες στο υδροκέφαλο κράτος των Αθηνών.

Είναι, λοιπόν, αστείο, υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, να μιλάμε για ανάπτυξη και αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων τής περιοχής, όταν απουσιάζουν οι στοιχειώδεις υποδομές και δεν έχει ληφθεί μέριμνα για την ανάδειξη και προβολή τής μοναδικότητας του τόπου. Και είναι πολλά όσα θα δύναντο να γίνουν, εφόσον υπήρχε βούληση, ικανότητα και συντονισμός προσπαθειών. Κατ’ αρχάς, από τη γεωμορφολογία της η Μπούκα δίνει την αίσθηση νησίδας, όπου με στοχευμένες παρεμβάσεις θα μπορούσαν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις υψηλής ποιότητας τουριστικών υπηρεσιών και αναθέρμανσης της τοπικής οικονομίας. Κατά τους θερινούς μήνες η Μπούκα θα έπρεπε να κατακλύζεται από τουρίστες κάθε ηλικίας. Σε λίγες περιοχές συναντάται ένα τέτοιο εύρος δυνατοτήτων: ιαματικός τουρισμός, πλουραλισμός από μορφές διασκέδασης μέσω τής οργάνωσης θαλασσίων σπορ και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, αλλά και παράδεισος γαστριμαργικών απολαύσεων σε ταβέρνες με ντόπια αλιεύματα. Ας μην ξεχνάμε και τον αρχαιολογικό πλούτο της περιοχής, για τον οποίο οι επίσημες αρχές ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν, παραδίδοντάς τα κατάλοιπα από τις αρχαίες Όλπες βορά στους εκάστοτε αρχαιοκάπηλους.

 Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την αναβάθμιση του ρόλου και της λειτουργίας της κατασκήνωσης, και την ύπαρξη ξενώνων προσεγμένων υπηρεσιών διαμονής, θα καθιστούσαν την Μπούκα άκρως ανταγωνιστικό προορισμό για την ευρύτερη περιοχή. Στην αύξηση της επισκεψιμότητας, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, θα βοηθούσε και η κατασκευή πίστας μότο-κρος σε ειδικά διαμορφωμένη έκταση, αποτελώντας σημείο αναφοράς για τους λάτρεις τού αθλήματος.

Είναι, λοιπόν, η Μπούκα ένα μικρό διαμάντι, παραμελημένο και ακατέργαστο, που με ελάχιστη φροντίδα θα μπορούσε να αποδώσει τα πολλαπλάσια στην οικονομία και την προβολή τού δήμου μας. Πριν, συνεπώς, δύσει ένα ακόμα ηλιοβασίλεμά της, ας μην επιτρέψουμε να δύσουν και τα δικά μας όνειρα… κι ας δώσουμε στην περιοχή την ευκαιρία να ξεπροβάλει όλον τον εγκλωβισμένο πλούτο της σε κάλλος και μαγεία…

Βασίλης Νάκας, δημοσιογράφος.

YΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΜΕ ΤΗΝ «ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΔΗΜΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ».